Brzozów i okolice geoturystycznie: Przysietnica

Geoturystyka – z roku na rok mam wrażenie, że słowo to zyskuje na popularności. Co jakiś czas w mediach można się doczytać informacji, że gminy inwestują w ten rodzaj turystyki. Dzięki specjalistom, w tym m.in. geologom, zostają szczegółowo zinwentaryzowane najatrakcyjniejsze punkty na mapie gminy, które dzięki swoim walorom zarówno naukowym, krajobrazowym jak i historycznym będą mogły przyciągnąć miłośników do coraz to popularniejszej formy spędzania wolnego czasu.

I bardzo dobrze! Sam nieraz namawiam swoich znajomych, aby poza zabytkami odwiedzili jakiś pomnik przyrody nieożywionej czy też prościej mówiąc „jakieś skałki” charakterystyczne dla wybranego regionu. Też poniekąd takimi wpisami jak ten, chciałbym uświadomić moich znajomych z podkarpacia, że w okolicy na pozór znanej od dziecka, jest sporo ciekawych miejsc do odkrycia na nowo.

Kopalnia piaskowca Wysoczany

Jesień – szaro, zimno, ponuro…  Na szczęście nie ma śniegu, więc można jeszcze zrobić w niedzielne popołudnie małą wycieczkę geoturystyczną. Odwiedzając  rodzinkę w okolicach Szczawnego postanowiłem również odwiedzić kopalnię w Wysoczanach, która już od kilku lat nie dawała mi spokoju. Kilka informacji wraz ze zdjęciami poniżej.

Brzozów i okolice geoturystycznie

Brzozów i okolice geoturystycznie: Brzozów –> Humniska –> Grabownica Starzeńska –> Górki –> Turze Pole –> Zmiennica –> Brzozów

Geoturystyka – w ostatnim czasie to słowo staje się dość popularne. Wszystko za sprawą olbrzymiego zainteresowania turystycznego obiektami geologicznymi. Coraz więcej osób zagłębia się w ten nurt turystyki, co za tym idzie – powstaje coraz więcej geoparków.

Geoturystyka jest działem turystyki poznawczej i/lub nastawionej na przeżycia, bazującej na poznawaniu obiektów i procesów geologicznych oraz doznawaniu w kontakcie z nimi wrażeń estetycznych (Słomka, Kicińska-Świderska 2004).

Geopark jest terenem chronionym na którym znajdują się piękne i rzadko spotykane obiekty o szczególnym znaczeniu geologicznym. Obiekty te związane są z historią geologiczną regionu i obrazują procesy zachodzące na tym obszarze (zgodnie z def. UNESCO).

Rejon, w którym mieszkam – Pogórze Dynowskie – mieści się w granicach realizowanego projektu nowego geoparku „Dolina Wisłoka – Polski Teksas”. Więcej o tym projekcie można przeczytać na stronie Państwowego Instytutu Geologicznego – Państwowego Instytutu Badawczego: Geopark Dolina Wisłoka – Polski Teksas

 Mapa projektowanego geoparku Dolina Wisłoka – Polski Teksas (źródło PIG-PIB)

Idąc za tą ideą oraz w ostatnim czasie pięknej pogody, sam zrobiłem sobie małą geoturystyczną rowerową wycieczkę po okolicach Brzozowa. Plan trasy powstał w głównej mierze na podstawie Geostanowisk w Centralnym Rejestrze Geostanowisk Polski PIG-PIB oraz lokalnych książek wydanych przez Muzeum Regionalne im. Adama Fastnachta w Brzozowie.

Bóbrka k Soliny – Kamieniołom piaskowców z Ostrego

Pogoda za oknem nie zachęca do wypadu w teren – pada deszcz, zimno, i niebawem zapewne spadnie śnieg – postanowiłem się wspomóc jednym z wypadów w teren, który miał miejsce podczas przerwy świąteczno-wiosennej końcem kwietnia 2011 roku. Miejsce jakie odwiedziłem wraz z Piotrem, był to nieczynny kamieniołom piaskowców z Ostrego znajdujący się w Bóbrce k Soliny. Był to jeden z punktów naszej dwudniowej wycieczki w Góry Sanocko – Turczańskie, Beskid Niski i Bieszczady – między innymi wtedy odwiedziliśmy okolice Baligrodu (więcej we wpisie Rabe koło Baligrodu – Gołoborza, szczawy i diamenty w gęstym lesie).

Panorama kamieniołomu

Dlaczego odwiedziliśmy to miejsce (skoro mało tutaj minerałów, a już nie wspomnę o skamieniałościach 🙂 )?
Otóż jednym z powodów odwiedzenia kamieniołomu w Bóbrce, był fakt że jest to jeden z największych tego typu obiektów znajdujących się w tej części woj. podkarpackiego, z którego rozpościerają się przepiękne widoki na Zalew Myczkowski czy Zalew Soliński. Oczywiście pod względem geologicznym chcieliśmy sprawdzić, z jakiego materiału została wybudowana zapora wodna w Solinie.

GIEŁDA MINERAŁÓW I WYROBÓW JUBILERSKICH RZESZÓW (20-21.09.2014)

WYSTAWA I GIEŁDA MINERAŁÓW I WYROBÓW JUBILERSKICH w III LO im. Cypriana Kamila Norwida w Rzeszowie (20-21.09.2014r.)

Rzeszów – szczerze mówiąc nie wiedziałem co mnie może spotkać na giełdzie w tym mieście, ale z racji wolnej niedzieli postanowiłem ją odwiedzić. Już na samym początku przyjazdu do Rzeszowa, rozglądałem się na słupy reklamowe za plakatami odnośnie giełdy – mimo uważnego rozglądania w drodze na ul. Szopena 11, żadnych plakatów nie ujrzałem.

Kiedy już dotarłem na miejsce i zapłaciłem za wstęp, na pierwszym planie ujrzałem nic innego jak… stoiska z biżuterią. Już myślałem, że cała ta giełda tylko dotyczy wyrobów jubilerskich, ale na szczęście się myliłem.

‘Paleo fishing’ na Pogórzu Dynowskim vol.2

Korzystając z sytuacji pobytu w rodzinnych stronach, jedno jedyne wolne popołudnie poświęciłem  na poszukiwanie nowych odsłonięć warstw menilitowych. Po ponad półrocznej przerwie w końcu mogłem wyruszyć na jakiekolwiek terenowe poszukiwania. Nie miałem za bardzo czasu na jakieś intensywne przeszukanie okolic Brzozowa – wybrałem inną opcję, a mianowicie na chybił trafił, dzięki zdjęciom Google Maps, obrałem jakieś odsłonięcie/dzikie wysypisko w środku lasu w okolicach Jasienicy Rosielnej. Pomyślałem… to może być coś ciekawego. Nie wiele myśląc, spakowałem plecak biorąc pierwszy lepszy młotek z warsztatu, odgraciłem rower z garażu i po kilkunastominutowym przeglądzie technicznym, stwierdziłem że mogę jechać.

Mając w głowie mniej więcej lokalizację miejsca, po jakiś 30 minutach trafiłem. Ku mojemu zdziwieniu, moim oczom ukazało się duże odsłonięcie – można rzec, że to jakiś stary kamieniołom, co później zostało to potwierdzone przez miejscową kobietę.

Owe antropogeniczne odsłonięcie o wysokości około 5-6 m i szerokości około 14 m jest zbudowane w przeważającej części z łupków, z mniej licznych warstw piaskowca i w niektórych miejscach ledwo widocznych warstewek rogowca.

Rudawka Rymanowska – Ściana Olzy

Przez ostatni weekend (18-20.10.2013) miałem okazję uczestniczyć w Rajdzie Nafciarza, który został zorganizowany przez Koło Naukowe KIWON z Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Już na samym wstępie dziękuję Kasi, Kubie i Piotrkowi za organizację tego całego przedsięwzięcia, bo jak dla mnie nie było to łatwą sprawą 🙂
Rajd miał na celu zapoznanie większej grupy studentów KN KIWON z tematyką grantów, które prowadziliśmy przez ostatnie miesiące w województwie podkarpackim m.in. na Pogórzu Dynowskim czy w Bieszczadach. Generalnie chcieliśmy zapoznać jak największą grupę studentów z dziedziną jaką jest geologia naftowa. Tematy grantów jakie realizowaliśmy znajdują się na stronie KIWON-u: http://www.kiwon.geol.agh.edu.pl/?page_id=306

Przez te 3 dni oprócz szukania kopanek czy nieczynnych już otworów w podkarpackich lasach, w drodze powrotnej do Krakowa odwiedziliśmy jedno z największych naturalnych odsłonięć warstw menilitowych w Karpatach, znajdujących się w Rudawce Rymanowskiej w dolinie Wisłoka.

Rudawka Rymanowska – Ściana Olzy (sierpień 2013)

Muzeum Przemysłu Naftowego i Gazowniczego im. Ignacego Łukasiewicza w Bóbrce

W południowej części Podkarpacia, w miejscowości Bóbrka istnieje unikalne Muzeum w skali światowej. To tu, na tym polskim terenie narodziła się gałąź przemysłu, która w II połowie XIX w. ukierunkowała świat ku rozwoju cywilizacyjnego. Rozwój ten zawdzięczamy Polakowi, farmaceucie i późniejszemu przedsiębiorcy naftowemu – Ignacemu Łukasiewiczowi, dzięki któremu Polska stała się kolebką światowego przemysłu naftowego. Do tego wielkiego sukcesu przyczynili się również tacy ludzie jak Tytus Trzecieski czy Karol Klobassa – Zrencki. To dzięki nim wraz z Ignacem Łukasiewiczem w 1854 r. założyli pierwszą kopalnie ropy naftowej na świecie, na ziemi należącej do K. Klobassy – w Bóbrce k Krosna.

Plan muzeum.

W celu ochrony perły dziedzictwa naftowego, w 1961 r. na terenie kopalni założono Muzeum Przemysłu Naftowego i Gazowniczego im. Ignacego Łukasiewicza. Skansen ten powstał w głównej mierze, aby zachować i ochronić przed zniszczeniem budynki, budowle, maszyny, narzędzia, urządzenia oraz dokumenty związane z polskim przemysłem naftowym. Dzięki rozmaitym działaniom, placówka z roku na rok powiększa zbiory eksponatów i poszerza dotychczasowe ekspozycje.

Bursztyn – złoto północy. Wystawa w Muzeum Podkarpackim w Krośnie

W ubiegłą niedzielę korzystając z okazji pobytu w Krośnie w ramach obchodów 160 rocznicy zapalenia lampy naftowej, odwiedziłem również wystawę w Muzeum Podkarpackim: Bursztyn – złoto północy. Dowiedziałem się o tej wystawie przypadkowo kilka dni temu i niewiele myśląc chciałem ją odwiedzić jak najszybciej.

Afisz reklamujący wystawę – „Bursztyn – złoto północy”

Wystawa znajduje się w Muzeum Podkarpackim  (więcej o tym muzeum pisałem w maju: Muzeum Podkarpackie w Krośnie – Największa ekspozycja lamp naftowych w Europie) i jest to wystawa czasowa, która jest dostępna do zwiedzania od 23 lipca do końca września 2013 roku. Cała wystawa mieści się w dwóch salach i jest ona podzielona jakby na 3 aspekty:

Kopalnia ‚Biała Ropa’ w Starej Wsi k Brzozowa

Korzystając dzisiaj z pięknej pogody, wziąłem rower i wyjechałem na przejażdżkę. Początkowo nie wiedziałem dokąd, ale po chwili namysłu obrałem kierunek na północ. Miejsce gdzie zrobiłem postój, to miejsce w którym kiedyś znajdowała się Kopalnia „Biała Ropa” w Starej Wsi. Obecnie na pierwszy rzut oka nic by nie mogło wskazywać, że w tym miejscu kiedyś była wydobywana ‘biała ropa’ – normalne działki, altanki, las i nic więcej. Jednak po dłuższym przebadaniu terenu można trafić na wystające zardzewiałe rury – pozostałości po starych otworach. Jako że już byłem w tym miejscu we wrześniu 2011 roku, postanowiłem wykorzystać zdjęcia z pierwszego ‘rozpoznania’ terenu.
Ale od początku 🙂

Lokalizacja: Stara Wieś, gmina Brzozów, powiat brzozowski, woj. podkarpackie

Złoże ropy Stara Wieś jest związana z fałdem Grabownicy – jednym z elementów wielkiej antyklinalnej jednostki tektonicznej znanej min jako fałd Międzybrodzia-Bykowiec-Załuż. Jest on skrajnie północnym elementem tektonicznym budującym czoło jednostki śląskiej.

Złoże Stara Wieś, to nie tylko kopalnia „Biała Ropa”. Na terenie wsi funkcjonowały jeszcze dwie inne kopalnie. Obszar produktywny został tutaj podzielony na dwa elementy:

• wschodni, obejmujący kopalnie „Młynki” i „Starowsianka”,
• zachodni, obejmujący wspomnianą kopalnię „Biała Ropa”.

Rozmieszczenie otworów naftowych kopalni „Starowsianka” i „Biała Ropa„.